Wat is de Warffumcursus
Inmiddels is de Warffum cursus in West-Brabant gemeengoed geworden.
In 2024 zal de 24e editie van de Warffum nascholing West-Brabant plaatsvinden. De nascholingsweek staat bekend om zijn educatieve en sociale karakter. Per editie gaan er dan ook 120 huisartsen mee. Maar hoe is dit model ooit ontstaan? En waarom heet de nascholing Warffum? Dit leest u hieronder in een stuk uit Huisarts & Wetenschap uit 2006
In 2024 zal de 24e editie van de Warffum nascholing West-Brabant plaatsvinden. De nascholingsweek staat bekend om zijn educatieve en sociale karakter. Per editie gaan er dan ook 120 huisartsen mee. Maar hoe is dit model ooit ontstaan? En waarom heet de nascholing Warffum? Dit leest u hieronder in een stuk uit Huisarts & Wetenschap uit 2006
De onderwijsfilosofie volgens het Warffum-model:
Wil de huisarts aan de verplichtingen voor herregistratie voldoen, dan dient deze 40 uur nascholing per jaar te volgen. Afgezien van de eis dat deze nascholing geaccrediteerd is, is niet gespecificeerd waaraan deze scholing moet voldoen. Ook vindt er geen beoordeling plaats van het resultaat van de nascholing. In feite heeft de huisarts geen andere externe norm voor het samenstellen van zijn verplichte nascholingspakket dan deze accreditatie-eis. Deze heeft geleid tot een markt voor nascholing, waar elke aanbieder – mits zijn waren het keurmerk van de accreditatie dragen – zich kan profileren. Rekening houdend met de wensen van de consument biedt men programma’s aan voor groepen, maar ook voor de individuele huisarts die deze ‘thuis’ kan volgen. Deze ontwikkeling roept velerlei vragen op: ethische (hoeveel sponsoring is toelaatbaar?); onderwijskundige (welke vorm is het meest effectief?) en inhoudelijke (hoe worden prioriteiten bepaald?). Vragen die in feite neerkomen op: ‘Doen we het wel goed zo?’ In 1967 hebben drie huisartsen uit de stad Groningen een voor die tijd volstrekt nieuw model van nascholing ontwikkeld, dat bekend werd als de Breedenburg- of Warffumcursus, genoemd naar de borg ‘Breedenburg’ te Warffum waar de eerste cursus gehouden werd. Inmiddels is dit concept aan zijn tweeentwintigste editie toe.
Wil de huisarts aan de verplichtingen voor herregistratie voldoen, dan dient deze 40 uur nascholing per jaar te volgen. Afgezien van de eis dat deze nascholing geaccrediteerd is, is niet gespecificeerd waaraan deze scholing moet voldoen. Ook vindt er geen beoordeling plaats van het resultaat van de nascholing. In feite heeft de huisarts geen andere externe norm voor het samenstellen van zijn verplichte nascholingspakket dan deze accreditatie-eis. Deze heeft geleid tot een markt voor nascholing, waar elke aanbieder – mits zijn waren het keurmerk van de accreditatie dragen – zich kan profileren. Rekening houdend met de wensen van de consument biedt men programma’s aan voor groepen, maar ook voor de individuele huisarts die deze ‘thuis’ kan volgen. Deze ontwikkeling roept velerlei vragen op: ethische (hoeveel sponsoring is toelaatbaar?); onderwijskundige (welke vorm is het meest effectief?) en inhoudelijke (hoe worden prioriteiten bepaald?). Vragen die in feite neerkomen op: ‘Doen we het wel goed zo?’ In 1967 hebben drie huisartsen uit de stad Groningen een voor die tijd volstrekt nieuw model van nascholing ontwikkeld, dat bekend werd als de Breedenburg- of Warffumcursus, genoemd naar de borg ‘Breedenburg’ te Warffum waar de eerste cursus gehouden werd. Inmiddels is dit concept aan zijn tweeentwintigste editie toe.
Uitgangssituatie en aanleiding
Tijdens de tweede helft van de jaren zestig in de vorige eeuw deed zich het ‘grote conflict’ met de ziekenfondsen voor over de honorering van de huisarts. De eerste landelijke acties werden gevoerd en leidden tot succes voor de huisartsen. De tarieven werden fors verhoogd. Dit bracht bij de initiatiefnemers van de Breedenburgcursus een gevoel van ‘noblesse oblige’ teweeg. Men achtte zich bij een dergelijke honorering gehouden om kwaliteit te leveren. Daarmee was een belangrijke prikkel ontstaan tot het verzorgen van nascholing die daadwerkelijk tot kwaliteitsverbetering van het dagelijks geneeskundig handelen zou leiden. De beide eerste initiatiefnemers troffen elkaar bij een oefening van de ‘Bescherming Bevolking’; zij deelden gevoelens van onvrede. Veel huisartsen werkten destijds solistisch in die zin dat zij nauwelijks feedback kregen op hun dagelijks professionele handelen. Voorts ontbrak een prikkel tot het volgen van nascholing en er bestond onvrede over de bestaande nascholing. Omdat huisartsen veelal solistisch werkten, was de drempel om elkaar bij problemen te raadplegen hoog. Deze situatie deed de behoefte ontstaan aan verbetering en intensivering van de onderlinge contacten. Daarom kozen de initiatiefnemers voor een meerdaags verblijf buiten de stad, waarbij de deelnemers ter plaatse overnachtten, zodat er ook buiten de onderwijssessies gelegenheid bestond om elkaar beter te leren kennen en vertrouwen op te bouwen.
Tijdens de tweede helft van de jaren zestig in de vorige eeuw deed zich het ‘grote conflict’ met de ziekenfondsen voor over de honorering van de huisarts. De eerste landelijke acties werden gevoerd en leidden tot succes voor de huisartsen. De tarieven werden fors verhoogd. Dit bracht bij de initiatiefnemers van de Breedenburgcursus een gevoel van ‘noblesse oblige’ teweeg. Men achtte zich bij een dergelijke honorering gehouden om kwaliteit te leveren. Daarmee was een belangrijke prikkel ontstaan tot het verzorgen van nascholing die daadwerkelijk tot kwaliteitsverbetering van het dagelijks geneeskundig handelen zou leiden. De beide eerste initiatiefnemers troffen elkaar bij een oefening van de ‘Bescherming Bevolking’; zij deelden gevoelens van onvrede. Veel huisartsen werkten destijds solistisch in die zin dat zij nauwelijks feedback kregen op hun dagelijks professionele handelen. Voorts ontbrak een prikkel tot het volgen van nascholing en er bestond onvrede over de bestaande nascholing. Omdat huisartsen veelal solistisch werkten, was de drempel om elkaar bij problemen te raadplegen hoog. Deze situatie deed de behoefte ontstaan aan verbetering en intensivering van de onderlinge contacten. Daarom kozen de initiatiefnemers voor een meerdaags verblijf buiten de stad, waarbij de deelnemers ter plaatse overnachtten, zodat er ook buiten de onderwijssessies gelegenheid bestond om elkaar beter te leren kennen en vertrouwen op te bouwen.
De onderwijsfilosofie volgens de Breedenburgcursus of het Warffummodel
De deelnemers vormen een kleine, veilige groep die een week of meerdere dagen dag en nacht samen zijn. De specialist/docent zit op de stoel van de huisarts. Er is evenveel tijd voor de spreker als voor de discussie. Uitgebreide toetsing gebeurt op meerdere niveaus; er is een vaste plaats voor vaardigheidsonderwijs, er is aandacht voor gedragsverandering. De contacten in de wandelgang zijn belangrijk; het groepsgevoel wordt gestimuleerd en is een doel op zich. De cursus wordt ontwikkeld en gegeven voor huisartsen en door huisartsen.
De cursus leidt tot een cohesie in deze beroepsgroep die bijdraagt aan een groter gevoel van eigenwaarde, van groot belang in een tijd van professionalisering van de huisartsgeneeskunde. De deelnemende huisartsen weten elkaar na de cursus makkelijker te vinden bij problemen. In het concept van de grondleggers bepaalden de praktijk van alledag en de behoeften van de huisartsen de inhoud van de cursus. Deze ‘emancipatie’ blijkt ook uit het belang dat de organisatoren hechtten aan ruimte voor discussie over het gebodene. Bovengenoemde elementen maken het mogelijk, dat onderdelen uit het cursusprogramma leiden tot een daadwerkelijke verandering van het huisartsgeneeskundig handelen. Wat de initiatiefnemers zich bij de constructie van het Warffummodel vooraf waarschijnlijk niet gerealiseerd zullen hebben, is dat deze voorwaarden een veilig klimaat schiepen waarin de eerste voorzichtige schreden op het pad van onderlinge toetsing gezet konden worden. Daarnaast is het Warffummodel erop gericht de persoonlijke contacten tussen huisartsen te verbeteren. De huisarts voert zijn praktijk in een betrekkelijk isolement, hetgeen de aanpak van praktijkoverstijgende problemen bemoeilijkt. De keuze voor een cursus van vijf aaneengesloten dagen (en nachten) op een afgelegen locatie zal belangrijk bijdragen aan de verbetering van de onderlinge werkcontacten.
Bron: Tent B, Boendermaker PM, Schuling J. De Breedenburg, nascholing volgens het Warffummodel Huisarts en Wetenschap, jaargang 2006, nummer 5: 270-273
De deelnemers vormen een kleine, veilige groep die een week of meerdere dagen dag en nacht samen zijn. De specialist/docent zit op de stoel van de huisarts. Er is evenveel tijd voor de spreker als voor de discussie. Uitgebreide toetsing gebeurt op meerdere niveaus; er is een vaste plaats voor vaardigheidsonderwijs, er is aandacht voor gedragsverandering. De contacten in de wandelgang zijn belangrijk; het groepsgevoel wordt gestimuleerd en is een doel op zich. De cursus wordt ontwikkeld en gegeven voor huisartsen en door huisartsen.
De cursus leidt tot een cohesie in deze beroepsgroep die bijdraagt aan een groter gevoel van eigenwaarde, van groot belang in een tijd van professionalisering van de huisartsgeneeskunde. De deelnemende huisartsen weten elkaar na de cursus makkelijker te vinden bij problemen. In het concept van de grondleggers bepaalden de praktijk van alledag en de behoeften van de huisartsen de inhoud van de cursus. Deze ‘emancipatie’ blijkt ook uit het belang dat de organisatoren hechtten aan ruimte voor discussie over het gebodene. Bovengenoemde elementen maken het mogelijk, dat onderdelen uit het cursusprogramma leiden tot een daadwerkelijke verandering van het huisartsgeneeskundig handelen. Wat de initiatiefnemers zich bij de constructie van het Warffummodel vooraf waarschijnlijk niet gerealiseerd zullen hebben, is dat deze voorwaarden een veilig klimaat schiepen waarin de eerste voorzichtige schreden op het pad van onderlinge toetsing gezet konden worden. Daarnaast is het Warffummodel erop gericht de persoonlijke contacten tussen huisartsen te verbeteren. De huisarts voert zijn praktijk in een betrekkelijk isolement, hetgeen de aanpak van praktijkoverstijgende problemen bemoeilijkt. De keuze voor een cursus van vijf aaneengesloten dagen (en nachten) op een afgelegen locatie zal belangrijk bijdragen aan de verbetering van de onderlinge werkcontacten.
Bron: Tent B, Boendermaker PM, Schuling J. De Breedenburg, nascholing volgens het Warffummodel Huisarts en Wetenschap, jaargang 2006, nummer 5: 270-273
Korte geschiedenis van Warffum
Warffum is een dorp dat ontstaan is in de 8ste eeuw. En het ligt op een 14 ha grote wierde. Vroeger lag Waffum aan de Waddenzee. Maar in 1811 werd de open verbinding met de Waddenzee vast met de inpoldering.
Warffum is een dorp dat ontstaan is in de 8ste eeuw. En het ligt op een 14 ha grote wierde. Vroeger lag Waffum aan de Waddenzee. Maar in 1811 werd de open verbinding met de Waddenzee vast met de inpoldering.
Voorbereidingscommissie Warffum 2024
Kirsten de Bie, Janus Disseldorp, Marloes van Hemsbergen, Sarah Land, Frans van Merrienboer, Jan-Max van der Veen, Ingrid Vanneste en Myrthe Zwaans
Copyright 2016 - Warffum West-Brabant - All Rights Reserved